Կենսաթոշակային համակարգի հիմքը ապահովագրական վճարների պարտադիր վճարումն է, որի հիման վրա լրացվում է Ռուսաստանի Դաշնության կենսաթոշակային ֆոնդի բյուջեն, և միջոցները ամրագրվում են հօգուտ ապահովագրված անձանց իրենց անհատական անձնական հաշիվներում:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Կենսաթոշակային հարկի վճարումը կարգավորվում է թիվ 167 դաշնային օրենքով, կատարվում է Ռուսաստանի Դաշնության կենսաթոշակային ֆոնդի բյուջե և պարտադիր է: Ապահովագրավճարների վճարման անձնական նպատակն է ապահովել Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիների `իրենց անհատական անձնական հաշվում գրանցված կենսաթոշակային վճարներ ստանալու իրավունքը: Սույն օրենքի ուժի մեջ մտնելը նախատեսում է հարկատուների կողմից պահումների պահումներ վճարել, նույնիսկ եթե նրանք չեն գործում կամ ներկայումս շահույթ չեն բերում:
Քայլ 2
Անհատ ձեռնարկատերերը կենսաթոշակային ֆոնդ են վճարում հաստատուն վճարներ, որոնք բաղկացած են ապահովագրական մասից և կուտակայինից (վճարման համար ներկայացվում են երկու վճարման հանձնարարական կամ երկու անդորրագիր): Վճարը կարող է իրականացվել եռամսյակային կամ տարին մեկ անգամ:
Քայլ 3
Բացի այդ, ձեռնարկատերերը պարտավոր են վճարել վճարներ Պարտադիր բժշկական ապահովագրության ֆոնդին (տարածքային և դաշնային): Այս հարկերը վճարման համար ընդունվում են միայն Սբերբանկում, սակայն ցանկացած բանկում ընթացիկ հաշվից վճարելիս լրացուցիչ տոկոսներ չեն գանձվում:
Քայլ 4
Այս պահումները հարկի չափը նվազեցնելու պատճառ են հանդիսանում (եթե գործունեության նկատմամբ կիրառվում է պարզեցված հարկման համակարգը), բայց ոչ ավելի, քան 50%: Վճարների չափերը հաշվարկվում են ըստ ընթացիկ նվազագույն աշխատավարձի, դրա բարձրացման հետևանքով ֆիքսված վճարների չափերը նույնպես աճում են համապատասխանաբար:
Քայլ 5
Ի տարբերություն հարկերի, կենսաթոշակային ֆոնդին ապահովագրական վճարները բավարարում են մարման չափանիշներին: Կենսաթոշակային ֆոնդի բյուջեում յուրաքանչյուր կոնկրետ գումար ստանալուց հետո դրանք անձնավորված են և հաշվառվում են յուրաքանչյուր ապահովագրված անձի համար բացված անհատական անձնական հաշիվների վրա:
Քայլ 6
Համաձայն թիվ 167 օրենքի, անհատ ձեռներեցներն ապահովագրվում են ուղղակիորեն որպես ձեռնարկատերեր և որպես այլ անձանց օգտին վճարումներ կատարող անձինք: Եթե տվյալ ձեռնարկատերը պատկանում է ապահովագրողների երկու կատեգորիաներին, ապա յուրաքանչյուր հիմքի վրա առանձին նրանց պետք է վճարվի ապահովագրավճար:
