Բոլոր տնտեսական գործիքների շարքում հենց գինն է, որը չափազանց գրավիչ միջոց է, որը թույլ է տալիս արտադրողին ազդել գնորդի վրա: Գինը ոչ միայն ազդում է վաճառքների քանակի վրա, այլև կարող է նվազեցնել կամ մեծացնել ձեռնարկության շահույթը:
Գնի ձեւավորման մեխանիզմ
Առևտրում գնագոյացումը աշխատողների գործունեության առաջնային խնդիրներից մեկն է, որի իրավասությունը ներառում է ռազմավարական զարգացման և ձեռնարկության շահերի ապահովման ոլորտը: Այս գործընթացը հիմնված է ոչ միայն մրցակիցների գների և բաշխման ծախսերի վրա, այլ նաև ներառում է գների կառուցվածքը և կազմը, վերադարձի տեմպը և այլ հասկացություններ:
Ապրանքի համար որոշակի գին հաստատելու համար ձեռնարկությունը պետք է հաշվի առնի դրա վրա ազդող գործոնների բազմազանությունը: Գնագոյացման մեխանիզմը հիմնված է տարբեր օրինաչափությունների վրա, նախատեսում է գնագոյացման բազմազան մեթոդներ և սկզբունքներ, ներառյալ վերահսկողությունը, վավերությունը, նպատակասլացությունը և շարունակականությունը: Գնային մեխանիզմի հիմքում ընկած բոլոր մեթոդներն ու սկզբունքները որոշվում են գնային քաղաքականության միջոցով, որը բնորոշ է որոշակի ձեռնարկության: Այն արտահայտվում է գների ցուցանիշներ ստեղծելու և գները կառավարելու տարբեր մեթոդներով: Այս տեխնիկան հիմնված է մարդու հոգեբանության գիտելիքների վրա, և դրանք ներառում են տարբեր բոնուսներ, նվերներ, զեղչեր, ակցիաներ, խնայողական համակարգեր և այլն:
Գնագոյացման գործոնները և փուլերը
Առևտրում գինը որոշվում է մի շարք գործոններով: Առաջին հերթին, այս գործընթացը կախված է այն շուկայական տեղից, որը զբաղեցնում է ընկերությունը: Եթե այս խորշը գտնվում է կատարյալ մրցակցության շուկայում, ապա արտադրողները գործնականում չեն ազդում գնի վրա, քանի որ նրանք ստիպված են գները սահմանել մրցակիցներին մոտավորապես հավասար մակարդակում: Եթե ընկերությունը տեղ է գրավում մենաշնորհային շուկայում, ապա գինը լիովին վերահսկվում է մենաշնորհային կազմակերպության կողմից:
Բացի այդ, շատ կարևոր գործոն է շուկայական իրավիճակը և դրան բնորոշ ժամանակի տատանումները: Եթե շուկայում առկա է կայուն պահանջարկի իրավիճակ, ընկերությունը կարող է հաջողությամբ օգտագործել պասիվ գնագոյացման մեխանիզմը: Դրա էությունն այն է, որ խստորեն հետևեն գնային գների մեթոդներին ՝ անկախ սպառողի նախասիրություններից և շուկայում տեղի ունեցող փոփոխություններից: Պահանջարկի մեծացման դեպքում անհրաժեշտ է հաշվի առնել սպառողների կարծիքներն ու ցանկությունները: Նման իրավիճակում ձեռնարկությունը պետք է հարմարվի հաճախորդներին և բավարար կերպով շարժական կերպով արձագանքի շուկայի բոլոր փոփոխություններին:
Գնագոյացման վրա ազդում է նաև այն, թե իր կյանքի ցիկլի որ փուլում է գտնվում վաճառվող ապրանքը: Եթե ապրանքը նոր է, սահմանվում են հետախուզական գներ: Արժեքը կայուն պահանջարկի դեպքում կարող է հասնել զգալիորեն բարձր մակարդակի, և երբ շուկան հագեցած է, ձեռնարկությանը հարկավոր է իջեցնել գները:
Գնագոյացումն իրականացվում է մի քանի փուլով: Սկզբնապես ընկերությունը պետք է որոշի իր գնային քաղաքականության նպատակները, ապա վերլուծի որոշակի արտադրանքի պահանջարկի մակարդակը: Հաջորդ փուլը սեփական ծախսերի հաշվառումն ու վերլուծությունն է, ինչպես նաև մրցակցող ձեռնարկությունների գների ուսումնասիրությունը: Գնագոյացման գործընթացի վերջին փուլը գնագոյացման եղանակը և դրանց վերագրումն է արտադրական արտադրանքին:
