Որպես ընդհանուր կանոն, հարազատները չպետք է վարկ վճարեն մահացածի փոխարեն `համապատասխան իրավական հարաբերությունների հետ որևէ կապի բացակայության պայմաններում: Բայց ժառանգությունը կամ դրա որոշակի բաժինը ընդունելու դեպքում այդպիսի պարտականություն կարող է նշանակվել հարազատներին:
Քաղաքացու մահը չի ենթադրում պայմանագրերի մեծ մասով նախատեսված պարտավորությունների դադարեցում: Գործող օրենսդրությամբ բացառություն է արվում միայն այն պարտավորությունների համար, որոնց կատարումը անխզելիորեն կապված է պարտատիրոջ `պարտապանի անձերի հետ: Վարկային պայմանագրերը չեն տարածվում այս տեսակի պարտավորությունների վրա, հետևաբար, պարտապանի մահվան դեպքում պարտավորությունը մնում է ուժի մեջ: Բայց համապատասխան վարկային պայմանագրի հետ անմիջական կապի բացակայության դեպքում (օրինակ ՝ դրան որպես երաշխիք մասնակցելը), մահացած պարտապանի հարազատը ստիպված չի լինի որևէ պարտք մարել: Ավելի բարդ իրավիճակ է ստեղծվում, երբ հարազատը ցանկացած գույք ընդունում է որպես ժառանգություն:
Երբ է հարազատներին տրված վարկի մարման պարտավորությունը:
Միակ դեպքը, երբ հարազատը կարող է պարտավոր լինել մարել մահացած վարկառուի պարտքերը, ժառանգության ընդունումն է: Այս իրավիճակը կարգավորվում է Ռուսաստանի Դաշնության Քաղաքացիական օրենսգրքի 1175-րդ հոդվածով: Եթե ժառանգական գույքը օրենքով կամ կտակով փոխանցվում է մահացածի հարազատներին, ապա պարտքերը նույնպես ընդունվում են անխափան: Միևնույն ժամանակ, ներքին օրենսդրությունը հնարավորություն չի տալիս ժառանգության մի մասը ընդունել, հետևաբար, կտակարարից հետո ցանկացած գույք ընդունելու համաձայնությունը ենթադրում է պարտապանի պարտավորությունների համար ժառանգի նկատմամբ պահանջներ ներկայացնելու հնարավորություն:
Ի՞նչ պետք է իմանան այն ժառանգությունը ընդունած հարազատները:
Պետք է հիշել, որ ժառանգության ընդունումը բացառապես կամավոր գործողություն է, որի անհրաժեշտությունը որոշում է յուրաքանչյուր ժառանգը ինքնուրույն: Եթե հարազատը չի ժառանգում, և այլ ժառանգներ չկան, ապա օրենքով սահմանված ժամկետի ավարտից հետո գույքը դառնում է պետության սեփականություն, և պարտատերերի առջև դրված պարտավորությունները կարող են բավարարվել դրա իրականացման պահից: Նմանատիպ կանոն է կիրառվում ժառանգությունն ընդունելիս, այսինքն ՝ ժառանգություն ստացած հարազատը կարող է պատասխանատվություն կրել միայն ստացված գույքի արժեքի սահմաններում: Եթե կան մի քանի ժառանգներ, ապա նրանք կարող են պարտավորեցնել մարել պարտքը միայն ստացված բաժնետոմսի արժեքի սահմաններում: Հիմնական խնդիրը, որը կարող է դժվար լուծվել մինչև ժառանգության ընդունման ժամկետի ավարտը, կտակարարի առկա պարտավորությունների, դրանց չափի և պարտատերերի անունների նույնականացումն է:
