Վճարներն ու վճարները հայտնվում են կառավարության գալուստի հետ: Հայտնի է, որ Հին Եգիպտոսում, մ.թ.ա. երկրորդ հազարամյակում հարկեր էին գանձվում, որոնք անհրաժեշտ էին այս պետության հսկայական բյուրոկրատական ապարատը պահպանելու համար:
Հարկերը պարտադիր, կանոնադրական ներդրումներ են պետական և տեղական բյուջեներ, պետական և ոչ պետական միջոցներ: Դրանք չափազանց բազմազան են գանձման եղանակով `հարկման օբյեկտում` համապատասխան իրենց նպատակային նպատակներին: Այնուամենայնիվ, դրանցից որևէ մեկի ընդհանուր իմաստը պետության տնտեսական գործունեության ապահովումն է: Պետությունը, ինչպես յուրաքանչյուր խոշոր ֆերմա, կարիք ունի բանվորների: Սրանք հաշվապահներ, մենեջերներ, բժիշկներ, ուսուցիչներ, անվտանգության աշխատակիցներ են: Ներքին գործերից բացի, պետությունը տնտեսական և քաղաքական հարաբերություններ ունի հարևանների հետ, ուստի նրան պետք են արտաքին տնտեսական ապարատներ, դիվանագետներ և բանակ:
Այս ամենին աջակցում են հարկերը: Յուրաքանչյուր քաղաքացի եկամտահարկ է վճարում պետական բյուջե: Առևտրից ուղարկվում են նաև վճարներ (ավելացված արժեքի հարկ), որոնք վճարվում են առևտրային կազմակերպությունների կողմից յուրաքանչյուր առք և վաճառքից: Ակցիզային հարկերը մտնում են պետական բյուջե `սպառողական ապրանքների (աղ, ալկոհոլ և այլն) վաճառքից ստացված հարկեր:
Սահմանված են նաև վճարներ փաստաթղթերի համար `անձնագրեր, վիզաներ, իրավաբանական անձանց գրանցման, գույքային իրավունքների գրանցման համար: Անհատներից գանձվում է սահմանված գումար ձեռնարկատիրական գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքի համար: Տեղական բյուջեները հարկեր են ստանում հողատերերից և օգտագործողներից, տան և տրանսպորտային միջոցների սեփականատերերից, ինչպես իրավաբանական, այնպես էլ ֆիզիկական անձանցից:
Յուրաքանչյուր աշխատող քաղաքացի ներդրումներ է կատարում կենսաթոշակային ֆոնդում (այժմ կարող եք ընտրել պետական և ոչ պետական) և առողջության ապահովագրության ֆոնդ:
Հավաքված միջոցները կազմում են ֆինանսական ռեսուրսներ հասարակության գործառույթներն ու հրատապ խնդիրները կատարելու համար: Այսինքն ՝ որպեսզի քաղաքացիներն ապահով ապրեն, աշխատեն, արդար աշխատավարձ ստանան, կարողանան բուժում ստանալ, երեխաներ սովորեցնել, լավ ճանապարհներով երթևեկեն, ձեռնարկատիրական գործունեություն ծավալեն և թոշակ ստանան: Իրական խնդիրները ձևակերպվում են պետական նպատակային ծրագրերում (նանոտեխնոլոգիայի զարգացում, գյուղատնտեսության աջակցություն և այլն):
Հարկային հաշվետվությունների համակարգի միջոցով պետությունը վերահսկողություն է իրականացնում ինչպես ֆիզիկական անձանց, այնպես էլ կազմակերպությունների տնտեսական գործունեության նկատմամբ: Հարկային խրախուսումների տրամադրման միջոցով խրախուսվում են գործունեության որոշակի տեսակներ, որոնք տվյալ պահին հասարակությանն անհրաժեշտ են: Վերջապես, հարկերը օգնում են միջոցները վերաբաշխել բնակչության տարբեր կատեգորիաների միջև:
